به سمت خلق نرو جلوۀ تو ربانی‌ست            نصیب قلب تو از زندگی پریشانی‌ست

سکوت گرچه نشان است بر نجابت زن            صدای خـستۀ تو حجّـت مسلمانی‌ست

شکوه شمس به تابیدن پس از ابرست            بـتاب گرچه هـوای دل تو بـارانی‌ست
به ریزه خواری خوان کرامت تو خوشم            که موری درِ تو برتر از سلیمانی‌ست
حریم قـرب ندارد حساب فـقـر و غـنا            دراین حریم اطاعت کمال سلطانی‌ست
مفـسران پی تـفـسـیر خـطبه‌های توأند            که جـمله جـملۀ آن آیه‌های قـرآنی‌ست
کسی نـدیـد چـهـل روز بی‌قـراری تو            که اجر داغ به این غصه‌های پنهانی‌ست
به پای فضل تو موسی به لکنت افتاده            کمی ز مدح تو بی‌بی مسیح درمانی‌ست
نظر بحال گدا کردن از کرامت توست            نشسته بر سر این سفره در پی نانی‌ست
نـم وضـوی نـمـازت حـیـات آب بـقــا            نوشتن از حـسناتت بضاعت ما نیست